Ανεμόλια

Κεφάλαιο 0

ἤτοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ᾽· κι έτσι κάπως φημολογείται πως ξεκίνησε ο κόσμος• από μια στιγμή 0 που δεν υπήρχε τίποτα και κυριαρχούσε το Χάος ήδη ο άνθρωπος από τους που ούτε υπήρχε ως σύλληψη είχε γεννηθεί μέσα από το Χάος• κεφάλαιο γιατί ήταν η αρχή και ήταν συγχρόνως και το τέλος. Μονάχα αυτό υπήρχε και μονάχα αυτό ήξεραν ακόμα και οι θεοί και ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο…υπήρξαν κι άλλα πράγματα πολύ μετέπειτα που ίσως  ήταν περισσότερο σημαντικά από την αρχική «χαοτική» κατάσταση του κόσμου. Στην αρχαιότητα σήμαινε ο αγαθός, ο ανώτερος, ο από πάνω … και ήταν όλα αυτά. Χάος σημαίνει επίσης άβυσσος, σκοτάδι υποχθόνιο γεμάτο μυστήρια και μυστικά που σε καλούσε με αυτό το μαγευτικό τραγούδι των γοργόνων να χαθείς μέσα του κι εσύ το επέλεξες και το έκανες στην τελική. Γιατί πάντοτε η ζωή μας ξεκινάει από το 0, από το απόλυτο χάος στο οποίο μαθαίνουμε να επιβιώνουμε και ύστερα προσπαθούμε να ζήσουμε. Το αγάπησα το Χάος και εκείνο χαμογέλασε πονηρά κάπως γιατί το κατάλαβε και έπειτα Γαῖ’ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ ἀθανάτων οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου, Τάρταρά τ’ ἠερόεντα μυχῷ χθονὸς εὐρυοδείης, ἠδ’ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι, λυσιμελής, πάντων τε θεῶν πάντων τ’ ἀνθρώπων δάμναται ἐν στήθεσσινόον καὶ ἐπίφρονα βουλήν. Υπήρξε η Γη που συχνά τη λυσμονούμε μπροστά στη θέα του Έρωτα που ηχεί τόσο όμορφα στις καρδιές μας και στο μυαλό μας γιατί άλλοι αγαπούν με την καρδιά και άλλοι με το μυαλό• να το το πρώτο λάθος : αγάπη και έρωτας ως συνώνυμα, πόσο λάθος έκανα (και για εμένα και για αυτόν). Έπειτα ἐκ Χάεος δ’ Ἔρεβός τε μέλαινά τε Νὺξ ἐγένοντο· Νυκτὸς δ’ αὖτ’ Αἰθήρ τε καὶ Ἡμέρη ἐξεγένοντο, οὓς τέκε κυσαμένη Ἐρέβει φιλότητι μιγεῖσα. Αυτό λοιπόν συνέβη στην πρώτη κοσμογονία (και θεογονία κατ εμέ) και αυτό συνέβη και στην δική μου κοσμογονία και θεογονία.